Obecnie mamy już kolejne pokolenie medialne, a stan rzeczy pozostaje w wielu dziedzinach ten sam! Rewolucja, techniczna, to pierwszy czynnik zmian zachowań w obrębie kodu komunikacji drugim jest przejście w zakresie pojmowania świata od modernizmu do postmodernizmu, ma to ogromny wpływ na kulturę, wspomina o tym m.in. Tadeusz Miczka w pracy pt.:„ O zmianie zachowań komunikacyjnych. Konsumenci w nowych sytuacjach audiowizualnych”.

Motyw przejścia, zmiana, o której wspomina M. McLuhan, jak i na innej płaszczyźnie również i A. Toffler, wywołuje w społeczeństwach pewnego rodzaju konsternacje, która polega na braku punktów odniesienia i stabilizacji / A.Toffler, Szok Przyszłości /. Zmiany w technicznym świecie dokonują się tak szybko, że w kulturze zostaje naruszona zasada równowagi wewnętrznej, nazywana „spazmem komunikacyjnym” i jak pisze Miczka za Tofflerem (por. A. Toffler, Ekospazm, Warszawa 1977,s. 72-73) „ - „Futurospazm”/.../, To przyspieszenie przemian w życiu codziennym, kulturze i komunikacji, które wywołuje niezwykle trudne do rozwiązania problemy z procesami adaptacyjnymi, ze świadomym przystosowaniem się ludzi do nowej rzeczywistości, daje początek tendencjom do trwałego rozpraszania informacji i systemów wartości, a poprzez samo-transcendencję wewnętrzną i zewnętrzną prowadzi do trwałych zmian w systemach społecznych”. Spazm komunikacyjny wedle J.Habermasa to niedokończenie projektu nowoczesności zaplanowanego przez modernizm, ale i jest również życiem w nieokreśloności, która narasta w świecie/ J.Habermas, Modernizm - niedopełniony projekt, „Odra”1987,nr 7/8 /. Szybka przemiana wywołuje nieokreśloność; społeczeństwo traci punkt oparcia, znajduje się w nowej sytuacji, gdzie często nawet teoretycy nie mają rozpoznania. Zmiany, wywołują w społeczeństwie cały zakres rozmaitych reakcji, od totalnej izolacji (blokada przyswajania nowych tendencji) np. u osób starszych, nie przyzwyczajonych do tak szybkiego tempa przemian, wrogiej postawy w stosunku, co do rozmaitych nowości, jak i ciągu wręcz narkotycznemu, prezentowanemu przez nowe generacje. Jeden z dyrektorów IBM, powiedział kiedyś McLuchanowi: „Kiedy moje dzieci rozpoczęły pierwszą klasę, przeżyły już kilkakrotnie swoich dziadków.” To oznacza tę ogromną przepaść międzypokoleniową, ale i zmianę punktów orientacyjnych w zakresie społecznych i jednostkowych odniesień (brak autorytetu dla starszego pokolenia i dotychczasowego pojmowania świata). Słowem, postmodernizm nie bierze się znikąd, wyrasta z pejzażu, jaki go otacza. W wyniku rewolucji technicznej, następuje zmiana dotychczasowych paradygmatów, teoretycy zauważają, iż to, co było pewnikiem w modernizmie, przestaje obowiązywać. Malarze powinni, to uwzględnić, ponieważ następuje nowy sposób widzenia także w sztuce i malarstwie.