Wyobraźmy sobie, jak zareagowalibyśmy na takie same działania państwa, gdyby dotyczyły one innej kwestii. Wyobraźmy sobie, że za gwałt (notabene dyskomfort kobiety z powodu gwałtu stanowi obronę przed wrobieniem w niepożądane dziecko) państwo karałoby 24 latami więzienia z możliwością warunkowego zwolnienia po latach 18-stu (analogia obowiązków wobec dzieci studiujących i niestudiujących) oraz grzywną w wysokości 216 tys. zł. (1000 zł x 12 miesięcy x 18 lat). Wyobraźmy sobie, że w każdej sprawie gwałtu policja dysponowałaby nasieniem lub krwią sprawcy bądź sprawczyni. Co byśmy powiedzieli, gdyby w takiej sytuacji instytucje państwowe skazywały ludzi za rzekomo dokonany gwałt bez przeprowadzania testów DNA a jedynie na podstawie poszlak? Cóż, gdyby w oparciu o te poszlaki państwo skazywało niewinnego w 1 przypadku na 1000, może (niesłusznie!) machnęlibyśmy na to ręką. Może uczynilibyśmy tak nawet, gdyby niewinnego skazywano raz na 100 spraw, mimo że prześladowania tego 1% osób niewinnych państwo byłoby w stanie uniknąć, przeprowadzając dochodzenia przy pomocy nowocześniejszych a dostępnych mu metod. Ale co byśmy powiedzieli, gdyby w tak poważnej sprawie, która zaważy na kolejnych 18-24 latach oskarżonych, państwo lekką ręką rezygnowało sobie z przeprowadzania testów DNA, mimo że skazując na podstawie poszlak, w 5-30% przypadków karałoby niewinne osoby?
Ja nazwałbym takie działanie niechlujstwem, nierzetelnością i zamordyzmem.
Gdyby państwo dodatkowo uniemożliwiało dowodzenia swojej niewinności samym oskarżonym, poprzez ograniczenie do 3 lat okresu, w którym mogą oni na własną rękę i na własny koszt (jeżeli mają za co) „wykazać, że nie są wielbłądem”, wtedy takie państwo nazwałbym tyranią. A tak właśnie dzieje się obecnie, w różnych państwach jedynie przez kilka lat (w Polsce przez 3) mężczyzna ma prawo podważać przypisane mu ojcostwo. Obecnie na świecie wiele osób płaci alimenty a sporo jest przetrzymywanych w więzieniach za ich niepłacenie, mimo że wie, że nie jest ojcami przypisywanych im dzieci, a dzieje się tak jedynie dlatego, że osoby te o fakcie wrobienia ich dowiedziały się (w mniemaniu prawa) zbyt późno. Natomiast ci, którzy nie dowiedzieli się za późno, i tak na zwrot alimentów nie mają co liczyć, o odszkodowaniu nie wspominając.