W niektórych prowincjach Kanady system oceny i uznawania doświadczeń nabytych opracowano już ponad 30 lat temu. Ocenie podlega wiedza i umiejętności osób zgodnie z określonymi kryteriami. System taki stosowany jest w Albercie, Kolumbii Brytyjskiej, Ontario, Quebec oraz Nowym Brunszwiku, chociaż istnieją duże różnice w praktycznych aspektach realizacji. W większości prowincji weryfikacja doświadczeń nabytych odbywa się na podstawie okresu, przez jaki dana osoba wcześniej wykonywała określony zawód. W USA podejmowane są próby dotyczące uznawania kształcenia incydentalnego i związanych z tym struktur. Rada ds. Kształcenia Dorosłych i Kształcenia Incydentalnego, utworzona w 1974 roku, stosuje procedurę ‘oceny doświadczeń nabytych’ do ewaluacji i akredytacji kształcenia nieformalnego i incydentalnego.
Sytuacja w Japonii jest inna. Japoński system gwarancji zatrudnienia i rozwoju zawodowego w ramach jednej firmy zasadniczo przekazuje kwestie zarówno kształcenia i szkolenia zawodowego, jak i rozwoju zasobów ludzkich w ręce pracodawcy, przy czym w centrum uwagi znajdują się potrzeby firmy. Przez doświadczenia nabyte rozumie się lata doświadczeń w danej firmie, a podstawowym kryterium awansu jest staż pracy. Z tego względu kwalifikacje nie odgrywają znaczącej roli w określaniu perspektyw zatrudnienia i rozwoju kariery zawodowej. Mimo to w 2005 roku Japonia rozpoczęła wdrażanie pilotażowego projektu szkolenia w formach naprzemiennych. Obejmuje on trzy dni nauki w szkole oraz dwa dni praktycznej nauki zawodu w miejscu pracy. Program adresowany jest do uczniów szkół średnich, bezrobotnych absolwentów szkół średnich, pozostałej młodzieży i osób o niedostatecznym zatrudnieniu, a także absolwentów szkół pracujących w niepełnym wymiarze godzin. Nauka trwa od pięciu miesięcy do dwóch lat.
Rozpoznawanie oraz prognozowanie potrzeb w zakresie umiejętności zawodowych
W Australii, Kanadzie i USA istnieją systemy służące rozpoznawaniu oraz prognozowaniu potrzeb w zakresie umiejętności zawodowych. W USA zwraca się uwagę na informacje ilościowe, na których ludzie mogą opierać swoje decyzje dotyczące zatrudnienia i kariery zawodowej. W Australii i Kanadzie większą wagę przykłada się do jakościowych aspektów umiejętności związanych z nowopowstającymi zawodami. Chociaż oba te kraje posiadają ogólnokrajowe i w dużej mierze zunifikowane systemu prognozowania, prognozy opracowuje się dla różnych szczebli (stanów, prowincji, terytoriów), wykorzystując różnego rodzaju metodologię.