Wiele osób poznając powyższą mozaikę banków i przedsiębiorstw zareaguje bezobjawowo. Głównym działaniem i zadaniem przedsiębiorstwa według teorii i praw obowiązującej ekonomii jest przeto maksymalizacja zysków. Wiele przedsiębiorstw w odpowiedzi na naciski oraz normy w sferze praw człowieka i ochronie środowiska wprowadziła własne zasady zrównoważonego rozwoju a nawet platformy pomocy społecznej. Wszystko to, jak szybko się przekonamy, obserwując poczynania kolejnych grup zainteresowania obok faktycznych działań jest częścią strategii marketingowej i public relations mających na celu budowę pozytywnego i przyjacielskiego wizerunku przedsiębiorstwa.
Koncerny bez skrupułów przyjęły wizje wielkich inwestycji i zysków przystępując choćby do licytacji bloków wydobywczych w Peru. Nie miało dlań znaczenia, że aukcja oraz wydanie pozwoleń odbywa się ponad głowami zamieszkujących Amazonię plemion i wspólnot indiańskich. Z zimną krwią prezesi i akcjonariusze spoglądali na działania peruwiańskiego rządu czekając na wydanie pozwoleń i udrożnienie traktów podczas wielkich protestów w peruwiańskiej Amazonii od kwietnia do maja 2009 roku. Oczywiście istnieje cały pierścień konsultacji społecznych ale jak pokazuje praktyka to tylko zapora dymna mająca uczłowieczyć proces wstępny inwestycji. Przedstawiciele plemienia Harakmbut już teraz wyrazili swoje niezadowolenie z powodu zapowiedzi poszukiwań surowca przez przedsiębiorstwo Hunt Oil.
Podobna ignorancja cechowała działania koncernów, które wylicytowały bloki w obrębie ziem Indian izolowanych. Koncern Perenco nie tylko zapowiedział gotowość wysłania tysiąca pracowników w obręb obszaru Tigre/Napo ale i powtórzył twierdzenia środowisk, które sugerują, że w tym obszarze nie ma Indian izolowanych. Włodarze Perenco na czele z Francois Perrodo z podniesioną przyłbicą przystępują do pracy zapowiadając sukcesy. Równocześnie Perenco będzie musiało zmagać się z kłopotami prawnymi. Już teraz wpłynęły akty oskarżeń min. Z ramienia AIDESEP adresowane także do Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka (IACHR)


Alan Garcia i prezes Perenco Francois Perrodo

Inny niedoszły inwestor, firma Barret Resources kilka lat wcześniej uznawała istnienie Indian izolowanych i miała nawet plan na wypadek ataku na pracowników ze strony takiej społeczności. Pracownicy Barret Resources na wypadek konfrontacji i ataku mieli przemawiać doń przez megafony używając takich haseł jak „Jesteśmy ludźmi tak samo jak ty”; „Co wam przeszkadza?”; „Nie przyszliśmy szukać tu kobiet, mamy nasze kobiety w naszej wsi”.